Junichiro Watanabe (Jay) woont al 43 jaar in Nederland. Zijn verhaal laat zien hoe het voelt om alleenstaand te zijn, zonder familie dichtbij, en toch met vertrouwen de toekomst in te kijken.
Een leven tussen twee werelden
Op 21 april 1981 kwam Junichiro Watanabe vanuit Japan naar Nederland. “De 43 jaren zijn voorbijgevlogen,” zegt hij glimlachend. “Mijn Japanse naam is Junichiro Watanabe. Watanabe is in Japan een heel populaire naam, een soort Janssen. Maar Junichiro is lastig voor Europeanen, dus maak ik er Jay Watanabe van.”
Jay heeft zich helemaal thuisgemaakt in Nederland, maar hij voelt nog altijd zijn Japanse achtergrond. “Voor ons Japanners staan eten en kleding op een en twee, en dan pas het huis. Dat is anders dan hier.”
Alleen verder
Na 35 jaar samenwonen vertrok Jays partner. “Ik zit niet in financiële problemen,” vertelt hij, “maar ik vroeg me af: wat moet ik doen met dit huis? Ik heb geen familie in Japan en hier ook niet. Ik heb niemand om iets na te laten.”
Het was zijn buurman, meneer Niklaus, die hem wees op een alternatief – een manier van wonen en nalaten die in Frankrijk en Italië al heel populair is. “Zo kwam ik in contact met Behouden Huis,” vertelt Jay. “Dat contact ging heel makkelijk. Documenten lezen is soms moeilijk voor mij – elk taalgebruik heeft moeilijke woorden – maar dit ging heel makkelijk voor mij. En bovendien, we hebben elkaar persoonlijk ontmoet. Dat was fijn.”
Rust en overzicht
Jay heeft nu een aparte bankrekening waar hij iedere maand het bedrag van Behouden Huis op stort. “Misschien ben ik gek,” zegt hij lachend. “Maar het geeft mij overzicht en rust. Ik weet dat alles goed geregeld is.”
Of hij ooit teruggaat naar Japan? “Nee. Ik zou niet zeggen nooit – nooit is een groot woord – maar laten we zeggen dat ik 99,99% zeker ben dat ik hier blijf wonen. En dan ga ik naar de hemel.”
Een rijk leven
Hoewel hij alleen woont, geniet Jay volop van het leven. “Uiteten ben ik heel goed in! Meestal twee keer per week. Soms heel chic, soms gewoon een bistro. Dat vind ik zo leuk. Dat heb ik van meneer Fokker geleerd. Amsterdam is een beetje een zooitje – nou, ‘zooitje’ mag je niet zeggen – maar een beetje zo ‘hee, dag!’”
Ook in zijn tuin is Jay vaak te vinden. “Ik heb groene vingers. Ik heb een kweekkast in mijn tuin met orchideeën. Ik kweek wel ja.”
Een advies uit het hart
Over Behouden Huis is hij duidelijk: “Ik wil niet slijmen, maar ik vind jullie een geweldig team. Sommige mensen zijn heel spontaan – soms té spontaan – maar goed. Geweldig team. Dus als iemand zit zoals ik – geen kinderen, alleen, en een koophuis – dan zou ik zeggen: neem contact op. Dat is echt mijn eerlijke gevoel tegenover jullie bedrijf.”
Zorgeloos vooruit
Het verhaal van Jay laat zien dat een huis niet alleen stenen zijn, maar ook zekerheid, herinneringen en toekomst. Door zijn keuze voor Behouden Huis heeft hij rust gevonden, overzicht gekregen en kan hij blijven genieten van het leven dat hij hier heeft opgebouwd.